çünkü inanıyorum, ilk defa hemde bu kadar çok. çünkü şimdi gidemem başlamadı bile hergün çoğalıyor normale dönmedi bile çünkü aklım almıyor mutluyum şanssızım biliyorum ama bu sefer değil çünkü çok şarkı biliyorum beynimde dolaşıyor hepsi onu anlatıyor. çünkü gidemem biliyorum sorumluluklarım var ama bu sefer değil. çünkü yazamıyorum ama bıraksan anlatıcam sıkıldım artık ona sığınmandan çünkü. bana yalan söylemeyi bile sen öğrettin ama bu sefer söylemeycem biliyorum zor ama sen zorlaştırıyorsun bu sefer değil bu sefer seviyorum

ben esasında insanların gözlerinden korkmam gözdür en nihayetinde bakarsa " ne bakıyon" gibi çirkin konuşmalarla asabiyetimi belirtirim. Ama beni çok fazla dinlendiren hiç konuşmadan eblek eblek izleyebileceğim bir çift göz var. Diyeceksin ki sevgili blog e ablacım niye korkuyosun o zaman efendi gibi bak huzuru bul alkışı duy. öyle de olmuyor sevgili blog içimde bir ünzile diyor ki; kübra diyor giderse napcaksın diyor, içimdeki ünzile bu aralar çok konuşuyor

her kelime bir insan gibi gelmeye başladı artık, kafamı yorgun hissediyorum HİÇKİMSEYE HİÇBİRŞEY AÇIKLAMAK İSTEMİYORUM

"değişen ben değilim dönüşen zaman"

plancı değildim hayal kurardım ve bunu severek yapardım, bu benm içinn güne montaj gibiydi. Bir saat içinde çocuk doğurabilir milyonlarca insana aynı şarkıyı spot ışıkları altından söyletebilir ve eğer aynı yaşta olsaydık leonard cohenin o şarkıları yazdığı kadın olabilirdim. Hala hayallerim var ama destek vermek istiyorum artık leonard cohenin bana şarkı yazmadığını biliyorum ve farkındayım artık o kadar insanın karşısında avuçlarım terler mikrofon düşer elimden. hayallerime bile kota koyabilmek bana ilahi bir enseye tokat aferin büyüdün hali yaşatmıyor.Herşeyi düşüncek kadar büyüdüğüme de inanmıyorum zırhım olan ABLA halim artık bana işliyor sanki.